13 cze Wszystkie drogi prowadzą do „Lubex”
Podążając do Lublińca od strony Poznania, Kluczborku i Olesna, mijamy Steblów, dawniej małą wioskę na północ od miasta, później już jego własność( na mocy przywileju Jana Dobrego z 1500 roku), a obecnie dzielnicę. Cały czas powstają tu nowe domy mieszkalne i przedsiębiorstwa, głównie prywatne.
9 grudnia 1991 na rogu ulic Stefana Żeromskiego i Oleskiej konsekrowano kościół pod wezwaniem błogosławionej siostry Teresy Benedykty od Krzyża – Edyty Stein. Na jego terenie znajduje się miejsce poświęcone policjantom zamieszkującym przed wojną miejscowości powiatu lublinieckiego, osadzonym w 1939 roku w obozie w Ostaszkowie i zamordowanym w Twerze, których groby kryje Miednoje na terenie Rosji. Urna z katyńską ziemią posiada kształt łuski armatniego pocisku, a zawiera wykaz 71 ofiar sowieckiego totalitaryzmu. Obraz Matki Boskiej Katyńskiej oraz metalowa Tablica Pamiątkowa to dzieło Józefa Tkocza, którego żona jest córką jednego z zamordowanych policjantów.
Tory kolejowe rozdzielają ulicę Oleską od ulicy Zwycięstwa. Pod numerem 32 otwiera swe podwoje Publiczna Szkoła Podstawowa nr 3 im. Bohaterów Westerplatte funkcjonująca od roku 1960. Dalej w stronę miasta, przy ulicy ks. płk. Jana Szymały, znajduje się budynek Zespołu Szkół Ogólnokształcąco – Technicznych (dawnego Zespołu Szkół Zawodowych nr 1), w którym młodzież pobiera naukę od roku 1964. Na rogu ulicy Zwycięstwa pod numerem 2 usytuowany jest „Lubex”. Przylega on do ulicy Częstochowskiej, którą – jak sama nazwa wskazuje – dotrzeć można do oddalonej o 35 km Częstochowy.
Naprzeciw tego skrzyżowania istniał plac, na którym pod koniec XIX wieku prowadził składnicę węgla Siegfried Stein, ojciec Edyty Stein, błogosławionej Siostry Benedykty od Krzyża. Obecnie znajduje się tu budynek Spółdzielni Mieszkaniowej „Strzecha” założonej w 1919 roku. Idąc ulicą Zwycięstwa i skręcając następnie w prawo, docieramy do Osiedla 3 Maja usytuowanego między ulicami: Uchodźców, Pasieczną, Krzysztofa Kamila Baczyńskiego i ks. Kardynała Wyszyńskiego. Na jego początku widać budynek kręgielni, z której w wolnym czasie korzystają goście hotelu „Lubex”. Osiedle to stanowi 10 bloków o 4 kondygnacjach i 2 bloki o 5 kondygnacjach wybudowanych w latach 1979 – 1989. Skręcając z osiedla w prawo, znajdujemy się na głównej ulicy miasta noszącej nazwę Adama Mickiewicza. Tu pod numerem 39 obserwujemy dwupiętrowy dom mieszkalny z 1906 roku, o czym informuje szczyt ściany frontowej. Jego właścicielem był początkowo Paweł Kern, budowniczy powozów konnych, zaś w roku 1921 nabył go Józef Zowada, który w podwórku urządził tłocznię olejów i karmę dla trzody. Sąsiednie budynki nr 29 i 31 nosiły nazwę „Villa Nowa,” a znajdowała się w nich restauracja z salą widowiskową i kręgielnią – własność m.in. Salomona Couranta (dziadka Edyty Stein). Tutaj odbywały się koncerty orkiestrowe, występy operetek czy tancerzy. Syn Couranta, Emil, sprzedał ją w 1914 przedsiębiorcy budowlanemu Juliuszowi Lemaitre.