Szlakiem lublinieckich zabytków(cz.8)

Zabytkowa trasa wiedzie w dalszym ciągu ulicą Adama Mickiewicza. Znajdujemy się przed trzykondygnacyjną kamienicą numer 16 z przełomu XIX i XX wieku. Nad oknami pierwszego piętra są profilowane, płaskie gzymsy nadokienne oraz ornament z reliefem kobiecej twarzy. Pod oknami z kolei – reliefy z motywem roślinnym. W obrębie najwyższej kondygnacji znajdują się prostokątne okna z białymi reliefami. Obecne są niewielkie gzymsy działowe, a frontowa elewacja zakończona jest gzymsem wieńczącym.

Budynek pod numerem 21 posiada dwie kondygnacje. Elewacja powyżej parteru jest symetryczna i siedmioosiowa. W szczycie środkowej osi znajduje się wystawka z trójkątnie zamkniętym szczytem. W pulpicie – półkoliście zamknięte okno z gzymsem, a nad nim płycina z datą budowy: 1906. Okna w środkowej osi są prostokątne falistym, bogato zdobionym naczółkiem. Podproże jest szerokie i dekorowane. Skrajne okna połączone zostały w pary. Elewację wyłożono kwadratowymi płytkami.

Pod numerem 37 przed nami piękna willa datowana na rok 1890. Składa się z dwóch podpiwniczonych brył. Pierwsza – dwukondygnacyjna, dwuosiowa i symetryczna. Prostokątne okna pierwszego piętra ujęte są w opaski koloru ceglastego. Elewacja zakończona została wydatnym gzymsem z fryzem z gęsto ułożonych wsporników. Druga bryła jest jednokondygnacyjna, z wysokim poddaszem. We frontowej elewacji obserwujemy trzyosiowy pseudoryzalit ( nawiązujący do klasycystycznego portalu) z wysuniętym gankiem, na którym umieszczono taras z murowanymi balustradami. Okna ujęte są pilastrami zwieńczonymi rzeźbionymi popiersiami.12