Szlakiem lublinieckich zabytków (cz.33)

Zabytkowy układ urbanistyczny obejmuje Stare Miasto Lubliniec w granicach średniowiecznego założenia miasta. Obejmował on ulice: Jana Kilińskiego, Tylną, Edyty Stein i Konstantego Damrota. Zgodnie z zachowanym z 1811 roku planem miasta, rynek miał kształt prostokąta z wybiegającymi z narożników ulicami. Jego wschodnia pierzeja, czyli ciąg frontowych elewacji budynków ustawionych w szeregu po jednej stronie ulicy lub placu, sięgała granicy obecnej posesji przy ulicy Józefa Lompy 2. Znajdujące się w tym miejscu drewniane domy spłonęły w pożarze w roku 1807.

Główny plac miasta przeznaczony był głównie dla targów kramnych. Targowano na nich przeróżnym towarem, przeważnie płodami rolnymi. Plac wytyczony został prawdopodobnie przy zakładaniu miasta w XIV wieku i usytuowany na miejscu najwyższego wzniesienia. Miasto pierwotnie było obwarowane. Bieg obwarowań, jak spotykało się to w innych średniowiecznych miastach, wyznaczony został przez układające się okrężnie wokół centrum ulice.

Po stronie zachodniej wznosi się oddzielony przynarożnikowym blokiem kościół parafialny pod wezwaniem świętego Mikołaja. Na wschód, poza terenem pierwotnego miasta, znajduje się kościół pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża Świętego (dawniej także w pobliżu był kościół ewangelicki ). Na północ od rynku usytuowano drewniany kościółek pod wezwaniem świętej Anny. Z kolei po stronie południowo – zachodniej zbudowano zamek, mieszczący następnie szpital psychiatryczny, a obecnie hotel.