Szlakiem lublinieckich zabytków (cz.31)

Z ulicy Żwirki i Wigury skręcamy w ulicę Sądową, by przypatrzeć się kilku ciekawym budowlom. Pierwsza z nich opatrzona numerem 3 pochodzi z przełomu XIX i XX wieku, wymurowana została z otynkowanej cegły i nakryta czterospadowym dachem z wystawkami. Całość jest trzykondygnacyjna oraz podpiwniczona, z poddaszem. Główne wejście dekorowane zostało boniowaniem i zamknięte łukiem z agrafą. Agrafa to motyw dekoracyjny w formie imitującej ozdobną klamrę. Może zastępować kapitele pilastrów, czyli głowice płaskich filarów. Występowała w okresie od XVI do XVIII wieku, a w zależności od stylu epoki mogła mieć wygląd woluty (elementu dekoracyjnego w formie spirali), plecionki czy liści akantu.

Parter od wyższych kondygnacji oddzielono gzymsem, a szczyt zakończono uskokowo. Trzy okna frontowej elewacji zwieńczono trójkątnymi naczółkami, powyżej których umieszczono cztery niewielkie okienka i większe okno. W bocznej elewacji znajduje się wypiętrzona ponad połać dachu klatka schodowa, która zamyka wielospadowy dach. W tym pięknym miejscu znajduje się obecnie sąd.

Budynek spod numeru 10, z przełomu XIX i XX wieku, jest wielobryłowy, wzniesiony z otynkowanej cegły i nakryty mansardowym dachem z wystawkami. Posiada dwie kondygnacje, podpiwniczenie i poddasze. W narożach budynku, pod wielospadowymi dachami, znajdują się wykusze. Frontowe elewacje zawierają okulusy i zamknięte są wolutowymi szczytami. Podokienny gzyms podkreśla otwory okienne na piętrze.