Szlakiem lublinieckich zabytków (cz.26)

Z ulicy Piłsudskiego skręcamy w ulicę Grunwaldzką prowadzącą do parku o tej samej nazwie. Po drodze mijamy budynek oznaczony numerem 5, murowany i otynkowany, z wyjątkiem podmurówki, wzniesiony na planie zbliżonym do litery T. Posiada dwie kondygnacje i użytkowe poddasze. Okna ujęte w białe opaski i odcinkowo zamknięte. Do obu brył przylega jednokondygnacyjna przybudówka z drewnianym tarasem. Posiada on półkoliście zamknięte wielokwaterowe okno. W dachu – prostokątne okna z połaciowymi daszkami.

Jednokondygnacyjny budynek na planie prostokąta pod numerem 11 kryty jest dachem naczółkowym. Pulpity powstały przez podział bryły narożami, gzymsami oraz opaskami okien. Elewacja jest pięcioosiowa z ryzalitem z dwuspadowym daszkiem w środkowej osi. Umieszczone symetrycznie względem ryzalitu facjatki mają po parze czterokwaterowych okien. Okna w ryzalicie są sześciokwaterowe. Do szczytowej elewacji przylega zdobiony drewniany ganek kryty pulpitowym daszkiem i przeszklony półkoliście zamkniętymi oknami.

Ostatni z ciekawych budynków, z numerem 31, wzniesiony został na planie zbliżonym do prostokąta. Posiada dwie kondygnacje i mieszkalne poddasze. We frontowej elewacji umieszczono ryzalit. Jego krawędzie są boniowane. Elewacja szczytowa zawiera z kolei dwa rzędy prostokątnych okien, a ponad nimi w dachu usytuowano lukarnę z poprzecznym daszkiem oraz parą niewielkich prostokątnych okien. Budynek posiada ścięte naroże z prostopadłościenną bryłą sięgającą spągu pierwszej kondygnacji. Na niej balkon z murowaną balustradą.08