Szlakiem lublinieckich zabytków (cz.19)

Z ulicy Józefa Lompy skręcamy w lewo, docierając do ulicy Mikołaja Kopernika, by zatrzymać się przy kamienicach opatrzonych numerami 1/ 2 oraz 3/ 4. Pierwszą z nich wzniesiono na przełomie XIX i XX wieku, zbudowano na planie prostokąta z otynkowanej cegły i nakryto mansardowym ( łamanym) dachem. W połaci dachu umieszczono lokarny z naczółkowym i wolutowym szczytem oraz wole oko ( małe okienko służące oświetleniu pomieszczeń). Elewacja poniżej lukarn pionowo zdobiona jest kanelowaniem, czyli płytkimi, wklęsłymi wyżłobieniami. Budynek jest dwukondygnacyjny z poddaszem, a jego parter zawiera okna wystawowe i otwory wejściowe. Elewacje wieńczy profilowany gzyms.

Kolejna z wymienionych kamienic jest murowana, gładko otynkowana i usytuowana w narożu ulic w ciągu zabudowy, a wzniesiona na planie prostokąta. Posiada podpiwniczenie i dwie kondygnacje z poddaszem. Elewacja frontowa powyżej parteru jest ośmioosiowa i symetryczna. Prostokątne okna opierają się na profilowanym gzymsie podokiennym, a ujęte zostały w białe, profilowane opaski zwieńczone trójkątnymi naczółkami. W skrajnej osi znajduje się blenda. Okna w poddaszu są niewielkie i prostokątne, w białych profilowanych opaskach. Elewację wieńczy wydatny gzyms koronacyjny. Elewacja w obrębie parteru jest boniowana, z symetrycznie umieszczonymi czterema oknami i dwoma otworami wejściowymi. W obrębie skrajnych dwóch osi umieszczono duże okno wystawowe. Elewacja szczytowa jest podobnie rozwiązana jak kalenicowa.