Szlakiem lublinieckich zabytków (cz.18)

Pod numerem 12 na lublinieckim Rynku stoi murowana, trzykondygnacyjna, usytuowana kalenicowo w ciągu zabudowy ulicy, a pochodząca z XX wieku ( podobnie jak kolejne) kamienica. Elewacja powyżej parteru jest czteroosiowa. Okna pierwszej kondygnacji są ujęte pilastrami i zwieńczone profilowanymi gzymsami nadokiennymi. Okna kondygnacji drugiej obramowane zostały profilowanymi opaskami. Elewacja parteru posiada boniowanie do wysokości profilowanego gzymsu działowego.

Kamienica opatrzona numerem 13 jest również trzykondygnacyjna, z czteroosiową elewacją powyżej parteru. Okna w obrębie pierwszego piętra są wysokie, ujęte w profilowane opaski, z trójkątnymi naczółkami. Okna drugiego, nieco niższego, piętra oparte są o linie gzymsu podokiennego, obwiedzione dekoracyjnymi opaskami uszakowymi, a ich naczółek stanowi wydatny, dekoracyjny gzyms koronujący, z którym łączą się poprzez zdobione wsporniki. W obrębie parteru znajdują się trzy pary drzwi do lokali usługowych oraz okno wystawowe. Ta kondygnacja została otynkowana do wysokości działowego gzymsu.

I ostatnia już kamienica, oznaczona numerem 14, dwuipółkondygnacyjna, z pięcioosiową elewacją. Oś środkowa jest nieznacznie wysunięta przed lico budynku. Na tynkowanych na biało pulpitach powstałych pomiędzy górnymi krawędziami okien a gzymsami umieszczono festony. Pod trzema skrajnymi oknami znajdują się plakiety z głową i motywem roślinnym. Na oddzielających okna poddasza pulpitach są prostokątne sztukaterie, a piętro parteru wieńczy wydatny gzyms działowy.