Lubliniec „per pedes”(cz.16)

Sylwetki osób związanych z regionem lublinieckim

(ich personalia widnieją w nazwach lublinieckich ulic)

Konrad Mańka ( 1915 Dobrodzień – 1942 Katowice) – w 1922 roku przeniósł się wraz z rodzicami do Lublińca, gdzie ukończył szkołę i uzyskał dyplom czeladnika. Po przeniesieniu się w 1934 roku do Krakowa, podjął pracę w Centrali Dostaw Harcerskich. Po powrocie do Lublińca w 1935 roku rozpoczął działalność w harcerstwie. Powołany w 1938 roku do odbycia służby wojskowej, wyjechał do Warszawy, gdzie zastała go wojna. Zdołał uciec z transportu wywożącego go do niemieckiej niewoli i powrócił do Lublińca. Podjął działalność konspiracyjną, obejmując kierownictwo organizacji „Biały Orzeł”. W 1940 roku został aresztowany przez gestapo i stracony.

Karol Miarka ( 1825 Pielgrzymowice – 1882 Cieszyn ) – pracował jako nauczyciel w Lędzinach, Urbanowicach i Piotrowicach, a następnie w rodzinnej wsi. Pod wpływem księdza Bogedaina, uświadamia sobie swoją polskość i pod opieką Pawła Stalmacha zaczyna pisać po polsku. Po porzuceniu nauczycielstwa założył w Królewskiej Hucie własne pismo „Katolik”. Ten pisarz, publicysta i społecznik walczył o polskość Śląska, organizował polskie towarzystwa i spółdzielczość. Założył drukarnię, służącą krzewieniu polskości. Za swą działalność był wielokrotnie szykanowany i karany grzywnami przez Niemców.

Edyta Stein (1891 Wrocław – 1942 Oświęcim) – studiowała germanistykę i historię. Jako dziecko przebywała na wakacjach w domu swoich dziadków Courantów w Lublińcu ( obecnie Muzeum Edyty Stein). Pracowała jako nauczycielka w Liceum Sióstr Dominikanek we Wrocławiu. W 1933 roku wstąpiła do klasztoru w Kolonii. W kwietniu 1942 została zaaresztowana przez gestapo, a w drodze do Oświęcimia przejeżdżała właśnie przez swój ukochany Lubliniec.