Szlakiem lublinieckich zabytków (cz.20)

Na sąsiednim placu zwiedzić można cud architektury – barokowy kościół parafialny pod wezwaniem św. Mikołaja posiadający gotyckie reminiscencje, a przede wszystkim ogromną wartość kulturową i historyczną. Pierwotny budynek wybudowany został w roku 1272 przez opolskiego księcia Władysława. Obecny wybudowano w latach 1576 – 1590 z wykorzystaniem starych elementów. Jego fundatorem był Andrzej Kochcicki. Natomiast w roku 1648, przy udziale rodziny Cellarych, dobudowano kaplicę św. Karola Boromeusza.

Sam kościół, murowany z cegły i kamienia, jest jednonawowy i orientowany. To bryła niesymetryczna, rozczłonkowana i prostopadłościenna z ryzalitami, nakryta trójkątnym szczytem z wąskim gzymsem. Fasada kościoła jest trójosiowa, symetryczna. Wejście do niego poprzedza prostokątna kruchta z trójkątnym frontonem i zamkniętym łukiem wejściem z drewnianymi drzwiami z naświetlem, ujęta w pilastry. Nad kruchtą w prostokątnej płycinie znajduje się relief w kształcie krucyfiksu.

Elewacja południowa jest sześcioosiowa i niesymetryczna. Najbardziej wysunięty ryzalit kaplicy nakryty został kopułą z latarnią zwieńczoną iglicą z krzyżem. Elewacja północna jest pięcioosiowa i niesymetryczna. W jej obrębie – ryzalit oskarpowanej wieży czworobocznej przechodzącej w kondygnację nakrytą renesansowym hełmem z latarnią. Z kolei po obu stronach wschodniej skarpy znajdują się małe, półkoliście zamknięte okna. Dzwon wieżowy odlany został w 1534 roku. Obiekt kryty jest blachą.