Szlakiem lublinieckich zabytków(cz.9)

Przy równoległej względem Mickiewicza ulicy Częstochowskiej znajdujemy również ciekawe budowle. Ta spod numeru 12 zachwyca wzniesieniem na planie litery L. Pseudoryzality w dwóch frontowych elewacjach oraz w narożu kryte są dwuspadowymi dachami. Pomiędzy nimi znajdują się lukarny ( elementy architektoniczne umieszczone w dachu i doświetlające poddasze; składają się z klasycznego okna umieszczonego w powierzchni frontowej oraz prostopadłych do niego powierzchni bocznych łączących front z połacią dachu), a w elewacji – nieotynkowane lizeny ( elementy dekoracyjne, płaskie, pionowe występy w murze zewnętrznym; różnią się tym od pilastra, że nie mają głowicy ani bazy).

W szczycie jednego pseudoryzalitu umieszczono ozdobny schodkowy fryz (poziomy pas dekoracyjny, często zdobiony płaskorzeźbami; był jednym z najbardziej ozdobnych elementów antycznych świątyń). Pseudoryzalit w narożu budynku, od wysokości pierwszej kondygnacji, został znacznie wysunięty poza bryłę budynku i wyposażony w duże okno. Wokół niego pulpit zdobiony ornamentem, a pod częścią okien – prostokątne blendy ( płytkie wnęki w ścianie, o wykroju arkady lub okna, bez prześwitu, stosowane przede wszystkim w celach estetycznych, rzadziej do odciążenia ściany; charakterystyczne były dla architektury gotyckiej ).

Kamienica pod numerem 30, zbudowana na planie zbliżonym do kwadratu, jest dwukondygnacyjna, z czteroosiową elewacją frontową i prostym gzymsem działowym. Naroża budynku są boniowane ( z systemem ozdobnych rowków).