Szlakiem lublinieckich zabytków (cz.39)

Równoległa do ulicy Oświęcimskiej ulica Ogrodowa zaprasza do obejrzenia dwóch ciekawych willi. Pierwsza z nich, opatrzona numerem 10, pochodzi z przełomu XIX i XX wieku, jest murowana, otynkowana i dwukondygnacyjna. Zbudowana została na planie zbliżonym do kwadratu, a sama składa się z trzech prostokątów. We frontowej elewacji dominuje jednoosiowy ryzalit utworzony przez środkową bryłę, a zamknięty trójkątnym szczytem. Po jego prawej stronie mamy jednokondygnacyjną bryłę z łukowatymi oknami i mniejszym ryzalitem w środkowej osi.

Sąsiednia willa ( numer 12), dwukondygnacyjna, jest oskarpowana i obwiedziona profilowanym gzymsem działowym. Skarpa to pionowy element konstrukcyjny budowli, mur odchodzący prostopadle od ściany budynku w postaci filara. W środkowej osi frontowej elewacji znajdują się wejściowe drzwi oraz klatka schodowa z dużym, półkoliście zamkniętym, prostokątnym oknem. Całość nakryta jest dachem wielospadowym, a lewa oś budynku – dachem pulpitowym z dużym balkonem. Poniżej znajduje się bardzo duże, zamknięte łukiem okno.

Podążamy następnie ulicą Pawła Stalmacha w stronę ulicy Sokoła 3, by zobaczyć willę z przełomu XIX i XX wieku. Co ciekawe, budynek składa się z kilku połączonych ze sobą brył nakrytych dwuspadowymi dachami z blachy. Jest wolnostojący, dwukondygnacyjny, z użytkowym poddaszem. Na poziomie parteru elewacja mieści okna wystawowe. Z kolei w partii poddasza znajduje się balkon. Całość wzniesiona została z cegły i otynkowana.