Szlakiem lublinieckich zabytków (cz.28)

Prostopadła do ulicy Grunwaldzkiej ulica Żwirki i Wigury również zaskakuje ciekawymi budynkami. Pod numerem 1 – murowany, z przełomu XIX i XX wieku, dwukondygnacyjny, usytuowany szczytem do drogi. Szczytowa elewacja zawiera ryzalit mieszczący główne wejście do budynku zamknięte odcinkowym łukiem i nakryte niewielkim daszkiem. Ryzalit wzbogacony jest oknem w kształcie okulusa. Otwory okienne zamknięte są odcinkowym łukiem i ujęte tynkowanymi opaskami.

Budynek opatrzony numerem 3 pochodzi z roku 1929, z okresu budowy dawnego gimnazjum, pełnił funkcję bursy dla polskiej młodzieży pochodzącej ze Śląska Opolskiego. Przez wiele lat mieścił się tu szpital. Z kolei dwukondygnacyjna, XX – wieczna willa spod numeru 16 wzniesiona została na planie zbliżonym do kwadratu. Na skraju szczytowej elewacji znajduje się ryzalit, a w nim trójbocznie zamknięty wykusz obejmujący parter i pierwsze piętro. W elewacji kalenicowej obserwujemy pseudoryzalit z trójkątnym szczytem i poprzecznym daszkiem. W jego skrajnej osi mamy niewielki, trójbocznie zamknięty wykusz.

Dwukondygnacyjna willa opatrzona numerem 18, z przełomu XIX i XX wieku, składa się ( co ciekawe) z wielu brył nakrytych wielospadowymi dachami z naczółkami. Dach pokryty jest ceramiczną dachówką. Elewacja frontowa budynku jest dwuosiowa, zawierająca proste otwory okienne oraz okulus i półokulus. Naroża budynku ozdobiono boniowaniem, czyli dekoracyjnym opracowaniem krawędzi podkreślającym ich układ.