Szlakiem lublinieckich zabytków (cz.24)

Z ulicy Damrota skręcamy w lewo i docieramy do ulicy Jana Kilinskiego. Przed nami znowu trzy warte obejrzenia budynki. Pierwszy, z numerem 10, to dwukondygnacyjna, murowana kamienica, w dachu której znajduje się facjatka z trójkątnym szczytem i niewielkim oknem zamkniętym łukiem. Na krawędziach budynku umieszczono profilowane pilastry z żółtej cegły. Wykonano z niej także ozdobne opaski wokół okien, profilowane gzymsy nad – i podokienne oraz gzyms wieńczący. Elewacja frontowa jest trójosiowa.

Z kolei elewacja frontowa budynku numer 12 jest siedmioosiowa. z wejściowymi drzwiami, niewielką niszą, balkonem z kutymi balustradami oraz facjatą o trójkątnym szczycie w środkowej osi. Symetrycznie względem niej umieszczone zostały okna oraz wystawki o daszkach pulpitowych i poprzecznych. Skrajne okna pierwszej kondygnacji są szersze od pozostałych, a w górnych narożach ograniczone zostały podwieszanymi łukami. Dach dwuspadowy, asymetryczny.

I ostatni z budynków, pod numerem 18, to trzykondygnacyjna, murowana z cegły kamienica. Do wysokości połowy pierwszej kondygnacji jest nieotynkowana. Elewacja frontowa jest trzyosiowa. W środkowej osi znajduje się wykusz obejmujący dwie kondygnacje, który nakryty jest baniastym hełmem. Nad nim w dachu – ślepa facjata z wolutowym szczytem i datą budowy (1903 rok). Okna po prawej stronie od wykuszu są znacznie węższe i ułożone parami, natomiast po drugiej stronie umieszczono po jednym dużym oknie. Pod oknami skrajnych osi znajduje się gzyms podokienny. Dolna kondygnacja w skrajnej osi posiada bramę zamkniętą łukowym sklepieniem.