Szlakiem lublinieckich zabytków (cz.23)

Szlakiem lublinieckich zabytków (cz.23)

Przed nami trzy ostatnie już budynki przy ulicy Damrota. Pierwszy z nich z numerem 15 jest murowany, dwukondygnacyjny, z sześcioosiową elewacją frontową. W obrębie dwóch skrajnych osi znajdują się wysokie, zamknięte łukiem drzwi wejściowe z naświetlem. Na szerokości dwóch środkowych osi – facjata z prostokątnym oknem i dwuspadowym daszkiem ze szczytem ozdobionym pięcioma sterczynami o wieżowych daszkach. W dachu znajdują się okna połaciowe.

Budynek opatrzony numerem 17 jest jednokondygnacyjny, z użytkowym poddaszem, murowany, otynkowany na biało, a wzniesiony na planie prostokąta. Pokryto go jednospadowym dachem, a w jego środkowej części znajduje się półotwarty ganek. We frontowej i środkowej elewacji są po dwa okna. W tym właśnie domu, w roku 1841, urodził się zasłużony śląski poeta Konstanty Damrot, o czym informuje tablica pamiątkowa.

Budynek numer 19 stanowił własność wspomnianego poety, publicysty i historyka. Zbudowany został w roku 1849 przez jego ojca, a w 1931 roku w szczytowej ścianie budynku umieszczono tablicę upamiętniającą 90 rocznicę urodzin Konstantego Damrota. W narożu tego dwukondygnacyjnego budynku wkomponowano kryty dwuspadowym dachem wykusz obejmujący pierwszą kondygnację z dużym, zamkniętym łukiem oknem oraz poddasze. Elewacje rozdzielone są gzymsami: podokiennym i wieńczącym. Wielospadowy dach z wystawkami kryty jest dachówką. W środkowej osi dłuższej elewacji frontowej znajduje się portal drzwiowy. Okna ujęte są w białe opaski.