Szlakiem lublinieckich zabytków (cz.14)

Z ulicy Paderewskiego skręcamy w ulicę Karola Miarki, by zobaczyć dwie kamienice. Pierwsza z nich, dość okazała, bo łącząca dwa numery ( 24 i 26) pochodzi z roku 1898. Usytuowana jest kalenicowo. Składa się z dwóch brył: czteroosiowej trzykondygnacyjnej i dwuosiowej dwukondygnacyjnej. Skrajne dwie osie wyższej bryły stanowią pseudoryzalit. Pośrodku umieszczono łukowaty szczyt ze sterczyną. Pulpity, powstałe poprzez podział lica, zwieńczone są ozdobnymi gzymsami: podokiennymi nawiązującymi do wieńczącego i działowym oraz opaski okienne i lizeny. Zostały one otynkowane. Część okien parteru oraz pierwszej kondygnacji posiada gzymsy nadokienne. W obrębie dolnej kondygnacji znajduje się czworo drzwi wejściowych oraz para okien wystawowych. Drzwi w skrajnej osi wyższej były drewniane z ornamentem roślinnym a także naświetlem.

Kolejny z budynków, sąsiadujący, spod numeru 28, jest murowany z cegły, otynkowany i wzniesiony na planie prostokąta. To obiekt dwu i półkondygnacyjny nakryty dachem dwuspadowym. Elewacja frontowa jest bogato zdobiona elementami z nietynkowanej cegły. Są to gzymsy działowe, gzymsy pod – i nadokienne, gzyms działowy oraz opaski okien. Okna są prostokątne, a jedynie na poddaszu znajdują się niewielkie kwadratowe otwory okienne z czterokwaterowymi okienkami. Elewacja jest pięcioosiowa, przy czym w osi środkowej znajduje się wejście do budynku, względem którego symetrycznie umieszczono drzwi oraz okna wystawowe. W szczycie dwa niewielkie otwory okienne.