Szlakiem lublinieckich zabytków (cz.12)

Przed nami kolejna urokliwa kamienica przy ulicy Paderewskiego, znajdująca się pod numerem 20, ponad stuletnia, bo pochodząca z roku 1912. Jest murowana, nieotynkowana, wzniesiona z cegły. Usytuowana została kalenicowo (kalenica – grzbiet dachu, gdzie zbiegają się przeciwległe połacie dachowe; jest ważnym elementem konstrukcji, bo zapewnia wentylację, trwałość dachu i walory estetyczne) w ciągu zabudowy ulicy. To czterokondygnacyjny budynek z użytkowym poddaszem. Elewacja frontowa w przyziemiu jest jedenastosiowa, powyżej parteru zaś dwunastoosiowa. W osi środkowej, w obrębie trzech kondygnacji znajduje się wykusz, czyli wystający z lica elewacji fragment budynku poszerzający przylegające wnętrze. Do wykuszu na wysokości pierwszej i drugiej kondygnacji po obu stronach przylegają balkony ze stalowymi balustradami wsparte na ornamentowych podporach.

W dachu na szerokości czterech osi umieszczona została trzyosiowa, symetryczna, prosto zamknięta facjata. Znajdują się w niej trzy przylegające do siebie, półkoliście zamknięte okna (w środkowej osi) oraz po jednym prostokątnym (w osiach skrajnych). Po obu stronach budynku w dachu umieszczono po dwie niewielkie wystawki z poprzecznymi daszkami i prostokątnymi oknami.

Okna powyżej parteru w czterech skrajnych osiach zebrane zostały w pary i wspólnie ujęte w uszakowe opaski. W przyziemiu, w środkowej osi widnieją drzwi w portalowej obudowie. Okna przyziemia ujęte są w profilowane uszakowe opaski. Dach jest dwuspadowy, asymetryczny, o połaciach z blachy.