Południowe zakątki Lublińca (cz.6)

Plac „Strzelnicy” był po II wojnie światowej przez kilkadziesiąt lat miejscem cotygodniowych targów kramnych. Znaczną powierzchnię placu wykupiła potem Międzyzakładowa Spółdzielnia Mieszkaniowa i postawiła na nim w latach 1990 – 1991 cztery bloki mieszkalne. Do 1922 roku przy Szpitalnej postawiono tylko kilka murowanych domów, resztę stanowiły drewniane chaty, które w latach 30. rozebrano, przeznaczając miejsce na powstanie jednopiętrowych domów. Na linii zachodniej muru zakładu karnego, zwanego też potocznie więzieniem, a wybudowanego w latach 1892 – 1893, od strony ulicy Szpitalnej wytyczono w 1914 roku nową ulicę prowadzącą do budynków przyszłych koszar. Samych żołnierzy doraźnie ulokowano w koszarach. W kolejnych latach na połowie jej szerokości wykonano bruk. Nazwano ją Hohenzollernstrasse na cześć pochodzącego z tego rodu cesarza Niemiec.

W dniu 7 sierpnia 1913 roku lublinieccy kupcy na czele z Karolem Freierem powołali do życia spółkę budowlaną celem realizacji budowy domów oraz wynajmowania mieszkań oficerom garnizonu. Postawiła ona naprzeciw koszar trzy budynki zwane oficerskimi, które przeszły na własność wojska. Ponadto również budynek w pobliżu skrzyżowania ulicy Szpitalnej z nową ulicą, który po wojnie i kilku zmianach właściciela zakupiła w 1936 roku Prowincja Śląsko – Polska Kongregacji Sióstr św. Elżbiety w Katowicach. Siostry elżbietanki pracowały od 1882 roku w położonej tuż obok lecznicy braci Seltenów, a następnie w szpitalu powiatowym.

Przy tej ulicy Śląski Urząd Wojewódzki w Katowicach wybudował w latach 1927 – 1929 nowoczesny gmach gimnazjum, któremu nadano imię Adama Mickiewicza. Przy nim istnieje boisko sportowe, tzw. „Orlik”. Obecnie budynek stanowi siedzibę I Liceum Ogólnokształcącego. Przed II wojną światową wybudowane zostały również budynki po lewej stronie ulicy. Budynek nr 13 – własność doktora Szumera – zajęło w okresie wojny gestapo, czyli niemiecka tajna policja. Po wojnie budynek wykorzystywany był przez służbę zdrowia, a w roku 1968 przeniesiono tam żłobek dzielnicowy założony w roku 1947 przez „Caritas”. W latach 1965 – 1967 wybudowano w pobliżu Ośrodek Zdrowia, który przemianowano później na Zespół Opieki Zdrowotnej. Przy nim miały dawniej siedzibę: Kolumna Transportu Sanitarnego oraz Stacja Pogotowia Ratunkowego (powstałe w 1951). Obecnie znajdują się one przy ulicy Grunwaldzkiej.

Tuż za budynkiem liceum, od ulicy Sobieskiego w kierunku zachodnim, odchodzi ulica doktora Emila Cyrana – długoletniego zasłużonego dyrektora Szpitala Psychiatrycznego. Ulica ta krzyżuje się z ulicą Grunwaldzką i wiedzie obok dawnego budynku zakaźnego oddziału szpitala rejonowego (z prawej) oraz kompleksu Domu Pomocy Społecznej im. św. Rafała Kalinowskiego, czyli popularnego Domu Kombatanta. Wyłożone betonowymi płytami przedłużenie tej ulicy prowadzi przez las obok cmentarza komunalnego do terenu byłej „sahary”, na którym zlokalizowano oczyszczalnię ścieków. Trasa ta łączy się z ulicą Spokojną.