Lublinieckie ulice dawniej i dziś (cz.5)

Za torowiskiem, z prawej strony, znajduje się składowisko dłużycy, czyli okrągłego, wielkowymiarowego drewna, a dalej teren tartaku (obecnie Zakładu Przemysłu Drzewnego). Pierwsze wzmianki o istnieniu w tym miejscu tartaku podaje Lubliniecka Gazeta Powiatowa w nrze 11 z 1890 roku, zamieszczając ogłoszenie Sądu o zarejestrowaniu istniejącego od grudnia 1886 roku tartaku braci Goldstein. Początkowo tartak posiadał napęd parowy, zaś przed rokiem 1850 wprowadzono napęd elektryczny. Tartak, cegielnia oraz spedycja prowadzone była w przeszłości przez rodzinę Bartos. Działalność cegielni wstrzymano przed rokiem 1939, a tartaku około 1948 roku. Po przeciwległej stronie zbudowano w latach 1972 – 1975 pomieszczenia dla Powiatowego Zakładu Weterynarii istniejącego do roku 1990. Od ulicy Częstochowskiej w kierunku północnym prowadzi, wytyczona w latach 20. XX wieku, ulica Strzelecka. Do roku 1939 zbudowano przy niej i sąsiadującej z nią ulicy Polnej kilkanaście domów jednorodzinnych. Po II wojnie światowej wytyczono w sąsiedztwie kilka nowych ulic i rozparcelowano pola na działki, co sprzyjało budowie nowych domów, tym razem już jednopiętrowych. U wylotu tej ulicy zlokalizowano Pracownicze Ogródki Działkowe. Na ulicy Strzeleckiej w 1975 roku wykonano kanalizację deszczową, a jezdnię utwardzono i pokryto nawierzchnią asfaltową. Około roku 1935 przy ulicy Częstochowskiej 87 wybudowano Gospodarstwo Rolne dla praktycznych potrzeb Szkoły Rolniczej.
Przy zakładaniu w roku 1937 wodociągu miejskiego, na wzniesieniu przy ulicy Częstochowskiej, wybudowano wieżę ciśnień wraz ze zbiornikiem wody wewnątrz budowli. Przeprowadzono tam rurociąg sięgający od ujęcia wody – studni głębinowej przy ulicy Piaskowej. Ponieważ sieć wodociągowa obejmowała wówczas tylko centrum miasta, pobór wody był niewielki, a jej nadmiar gromadzono w zbiorniku na szczycie wieży. Po II wojnie światowej dokonano kolejnego odwiertu wody, podnosząc w ten sposób poziom jej podaży.
Ulicą Kochcicką dochodzimy do oddanego w 1961 roku Domu Pomocy Społecznej. W latach późniejszych dobudowano trzecie piętro głównego gmachu, nową kuchnię i pawilon geriatryczny. W pewnym oddaleniu, na tzw. „kochcickiej górce”, wybudowano w latach 1973 – 1974 myśliwską strzelnicę, a następnie obiekty „wodomistrzówki” służące szkoleniu pracowników melioracji. Przy ośrodku okresowo czynny był bar, a dużą salę wykorzystywano na odbywanie uroczystości weselnych oraz zabaw tanecznych.
W związku z budową Zakładu Naprawy Maszyn Elektrycznych II (obecnie „ Energoserwis” S.A.), „Technomagu”, „Rejonu Energetycznego” oraz rozbudową ŚlZPL, a także rozwojem motoryzacji, w latach 1969 – 1970, wytyczono drogę łączącą ulice: Powstańców i Częstochowską, czyli ulicę Klonową. Przecięła ona tzw. pola „farskie”, których dwa łany otrzymał kościół w związku z nadaniem Lublińcowi praw miejskich w końcu XIII wieku. Rozciągały się one po obu stronach drogi do Koszęcina i sięgały wtedy od miasta aż po Lublinicę, której bieg przecina tę drogę.