Lublinieckie ulice dawniej i dziś (cz.2)

Lublinieckie ulice dawniej i dziś (cz.2)

Boczną ulicą od Karola Miarki w stronę północną jest ulica Stanisława Wilimowskiego. Tam 1 września 1965 roku oddana została do użytku „szkoła tysiąclecia”, która otrzymała nr 4. Sam pułkownik dyplomowany, dr Stanisław Wilimowski, był w 1939 roku zastępcą dowódcy 74 Górnośląskiego Pułku Piechoty stacjonującego do wybuchu wojny w Lublińcu. W czasie bohaterskiej obrony powierzonego mu rozkazem naczelnego wodza odcinka został ciężko ranny podczas próby przebicia się z okrążenia pod Janowem. Wzięty do niewoli zmarł po przewiezieniu go do szpitala w Lublińcu. Dnia 4 września 1939 roku został pochowany obok swoich żołnierzy na miejscowym cmentarzu wojskowym.
Na terenie przyległych ogródków działkowych powstało w latach 1953 – 1988 osiedle „Lentexu” z własną kotłownią. Wybudowano trzykondygnacyjne bloki kryte dwuspadowymi dachami i dwa punktowce. W latach 80 – tych dobudowano dodatkowe kubatury, a same bloki zmodernizowano, likwidując m.in. dachy dwuspadowe i dodając jedną kondygnację. Osiedle posiada utwardzone drogi osiedlowe, a także dojazd od ulicy Mickiewicza w stronę biegnącej przez osiedle ulicy Ogrodowej.
Podążając ulicą Wilimowskiego, dotrzemy do ulicy Oświęcimskiej, której narożnik z kolei łączy się z ulicą Paderewskiego. To w tym właśnie miejscu zbudowano w latach 1968 – 1970 budynek komitetu powiatowego PZPR, a po rozwiązaniu się partii budynek nabyła w 1991 roku PKO i zaadaptowała na potrzeby swego oddziału w Lublińcu rok później. Tam, gdzie obecnie jest skwerek, odsłonięto dnia 24 listopada 1938 roku pomnik ku czci Marszałka Józefa Piłsudskiego zmarłego dnia 12 maja 1935 roku. W czasie wojny Niemcy rozebrali pomnik. W 1945 roku urządzono w tym miejscu pomnik żołnierzy radzieckich, których zwłoki później ekshumowano. Vis a vis, przy ulicy Oświęcimskiej, stoją budynki Rejonowej Komendy Policji. Pierwotnie stał tam zbudowany w roku 1901, przez budowniczego miejskiego Kazimierza Wolnego, biurowiec Miejskiej Kasy Chorych rezydującej tam do czasów powojennych, po przekształceniu w oddział ZUS. Później mieściły się tam przychodnie lekarskie.
Na obszernym terenie w zachodnim kierunku, w miejscu pokaźnych „glinianek”, urządzono po wojnie ogródki działkowe przeznaczone następnie pod zabudowę. Na ogródki wyznaczono teren u wylotu ulicy Strzeleckiej, a w latach 1963 – 1976 wybudowano osiedle mieszkaniowe należące do Spółdzielni Mieszkaniowej „Strzecha” w Lublińcu – 11 bloków, do ZGKMiC – 6 bloków oraz kilka bloków należących do PKP i wojska. Wytyczono też nowe ulice: ZHP, 1000 – lecia i Wojska Polskiego oraz wybudowano pawilony handlowo – usługowe. Przez wytyczenie ulicy 1000 – lecia uzyskano bezpośrednie połączenie ulicy Oświęcimskiej z ulicą Częstochowską. Po przeciwnej stronie osiedla, przy Oświęcimskiej 15, na dawnym terenie wytwórni wyrobów betonowych, zlokalizowano po wojnie Miejskie Przedsiębiorstwo Remontowo – Budowlane, a później wybudowano blok. Na następnej parceli, za budynkiem Mundila o numerze 19, zlokalizowana została otwarta oczyszczalnia ścieków.