Lublinieckie ulice dawniej i dziś (cz. 1)

Miejski Dom Kultury w Lublińcu, powstały w latach 1961 – 1963, znajduje się w centrum miasta przy ulicy Plebiscytowej 9. To tu funkcjonuje cyfrowe kino „Karolinka”, Galeria pod Glinianym Aniołem czy liczne sekcje, np. Teatr po pracy, Młodzieżowa orkiestra dęta, Gospelsi, Studio piosenki, Zajęcia plastyczne, Taniec towarzyski, Rytmika, Ceramika, Aerobik, Klub zdrowego stylu życia. W budynku znajdowała się Biblioteka Publiczna przeniesiona we wczesnych latach 90 – tych do byłej sali tanecznej hotelu „Europejskiego” przy placu Konrada Mańki 10. Na narożnej parceli przy ulicy Plebiscytowej i Paderewskiego, w miejscu dzisiejszego parku, stał piętrowy budynek zbudowany w latach 1911 – 1912 przez gminę ewangelicką, a przeznaczony na cele towarzyskie tej społeczności. Część budynku zajmowały mieszkania, a okresowo również biura, w tym w czasie II wojny światowej niemiecki urząd pracy. W styczniu 1945 roku budynek spłonął i nie został odbudowany. U wylotu ulicy Plebiscytowej, od strony północnej, znajdują się zabudowania mleczarni oraz młyna, które graniczą z torowiskiem kolei. Budowę mleczarni rozpoczęła w roku 1938 Okręgowa Mleczarnia Spółdzielcza, a końcowy odbiór nastąpił 8 lutego 1939 roku. Wybuch wojny uniemożliwił ukończenie wyposażenia mleczarni w niezbędne urządzenia i maszyny. Rozruchu dokonali Niemcy w roku 1940. Po zakończeniu wojny Spółdzielnia wznowiła działalność. Z kolei młyn parowy – drugi w Lublińcu – postawił mistrz młynarski, Józef Napieralski, tuż przy torowisku kolei, co pozwalało na wagonowy obrót zbożem i jego przetworami. Uruchomiono go 25 września 1920 roku. Po II wojnie wykorzystywany był przez wojsko, następnie upaństwowiony. W roku 1960 jego napęd zmieniono na elektryczny.
Po drugiej stronie ulicy miasto wybudowało w 1910 roku rzeźnię, z której za opłatą korzystali wszyscy chcący ubić zwierzęta rzeźne. Do celów chłodniczych rzeźnia produkowała lód. Nieco dalej zbudowana została w latach 1922 – 1923 elektrownia na prąd zmienny. Dotychczasowa okazała się przestarzała dla zwiększających się potrzeb. Zimą 1922 roku miasto pozbawione było elektryczności, stąd wniosek ówczesnego burmistrza, Feliksa Orlickiego, o udzielenie kredytu na budowę. Ciepło wytwarzane przez kocioł parowy posłużyło do ogrzewania zbudowanej w 1926 roku łaźni miejskiej.
Obecny park przed Miejskim Domem Kultury graniczy od wschodniej strony z ulicą Paderewskiego – nazwaną tak w roku 1922. Ulicę tę wytyczono po powstaniu linii kolejowej prowadzącej przez Lubliniec ( październik 1884 roku), wybudowaniu gmachu starostwa ( 1895 rok) oraz głównego urzędu ceł ( 1910 rok). Nieco wcześniej wytyczono również obecną ulicę Karola Miarki oraz ulicę Oświęcimską. Ulica Karola Miarki utwardzona została dopiero około roku 1935. Domy po jej północnej stronie zbudowane zostały przed 1922 rokiem, z wyjątkiem nowego budynku Urzędu Pocztowo – Telekomunikacyjnego oddanego do użytku dnia 19 lipca 1972. Ulica łącząca Miarki z Plebiscytową nosi nazwę Poprzecznej. Na wschód od niej zbudowano w latach 70 – tych pawilony handlowe.