Lublinieckie ciekawostki (cz.9)

Każdy obszar historyczny posiada wybitne, niekonwencjonalne osobowości

wpływające na jego rzeczywistość społeczną, polityczną czy kulturalną. Jedną z nich, związaną z naszą Ziemią Lubliniecką, był Edward Goszyk – z zawodu leśnik, z zamiłowania historyk, a z potrzeby serca społecznik.

Urodził się w 1924 roku na Śląsku Cieszyńskim w rodzinie zarządcy dworu w Ochabach. Uczył się w Gimnazjum Matematyczno – Przyrodniczym imienia Mikołaja Kopernika w Cieszynie, gdzie nauczycielem języka polskiego był znany poeta Julian Przyboś. Po II wojnie światowej rozpoczął praktyki w leśnictwie Sieraków należącym do ówczesnego Nadleśnictwa Dobrodzień. Po dwóch latach przyjął obowiązki leśniczego w leśnictwie Brzezinki, następnie w Przywarach, zaś w 1947 w Nadleśnictwie Zielona koło Kalet. W roku 1960 ukończył Technikum Leśne w Krasiczynie. Ponieważ w 1972 roku doszło do reorganizacji Lasów Państwowych, Zielona stała się częścią Nadleśnictwa Koszęcin, w którym pan Edward przepracował 35 lat, na stałe wiążąc się z Ziemią Lubliniecką. Na emeryturę przeszedł w roku 1989.

Przez wiele lat służył lokalnej społeczności jako radny, przyrodnik i historyk. Szczegółowo opracował monografie kilku miejscowości naszego dawnego powiatu: Drutarni, Miotka, Zielonej, Bruśka, Pluder, Rzędowic czy Piasku. Publikował w takich czasopismach jak: „Przyroda Polska”, „Trybuna Leśnika” czy „Gwarek”. Przygotował też informacje o Nadleśnictwie Koszęcin i władcach Koszęcina. Posługiwał się stylem gawędziarskim. Uhonorowany został między innymi Złotym Krzyżem Zasługi i Różą Lutra. Zmarł w 2016 roku.