Lublinieckie ciekawostki (cz.8)

Po księdzu Richterze kolejnym duszpasterzem (na półtora roku) został ksiądz Reiman, po nim zaś ksiądz Dorsch. Emigracja ludności sprawiła, że nie wyznaczano dla lublinieckiej parafii następnych proboszczów. Dlatego w 1937 zatwierdzono wspólnego dla Lublińca i Piasku – jako jednego organu administracyjnego – proboszcza, którym został ksiądz Koch. Jednak w momencie wygaśnięcia konwencji genewskiej, opuścił on Polskę, a jego miejsce zajął ksiądz Wolschendorf. Został on wikarym – administratorem, obejmując lubliniecką parafię w grudniu 1937 roku.

Co do katechizacji dzieci i młodzieży, odbywała się ona zarówno w parafii, jak i w szkole. Jeszcze za czasów pruskich istniały szkoły międzywyznaniowe z organizacją lekcji religii w ramach szkolnego planu. W 1918 roku z kolei próbowano ustanowić dwie szkoły wyznaniowe: katolicką i ewangelicką. Jednak w 1919 roku wydano nową ustawę, zgodnie z którą proboszczowie posiadali prawo kierowania nauką religii w szkołach.

W latach międzywojnia na Górnym Śląsku gimnazjaliści pobierali dwie lekcje religii tygodniowo. Dotyczyło to także lublinieckiego gimnazjum, zarówno ośmioklasowego, jak i sześcioklasowego gimnazjum i liceum powstałego w roku 1932. Organizacja lekcji religii pozwalała Żydom na dojście do synagogi, a ewangelikom do swego kościoła. W 1923 roku luteranie obchodzili w naszym mieście 75 rocznicę poświęcenia swego kościoła parafialnego, a w1929 roku – ważne dla całej wspólnoty poświęcenie i instalację trzech nowych dzwonów.