Lublinieckie ciekawostki (cz.7)

Ksiądz Prusse był lublinieckim proboszczem do roku 1891, po nim stanowiska te pełnili księża: Jedzek, Zirkel i Richter. Ten ostatni objął ewangelicką gminę w roku 1909, wybudował Dom Gminny i założył znajdujący się w lublinieckim lesie cmentarz. Dzierżawił rolnikom zakupione grunty rolne, zdobywając fundusze na rozwój parafii. Niestety, będąc Niemcem, zaangażował się po stronie niemieckiej w działalność polityczną związaną z powstaniami śląskimi i Plebiscytem. Nie przysporzyło mu to sympatii ze strony Polaków. Gdy Lubliniec wraz z częścią Górnego Śląska przyłączony został do II Rzeczypospolitej, opuścił ją w roku 1923.

Po roku 1922 luteranie musieli uregulować prawny stan swego kościoła. Parafię lubliniecką włączono do diecezji pszczyńskiej. A wszystkie istniejące na terenie plebiscytowym kościoły i parafie były nadal uznawane. Liczba ewangelików na obszarze Górnego Śląska wynosiła wówczas około 60 tysięcy, a następnie gwałtownie malała w związku z ich emigracją do Niemiec. Dotyczyło to również ewangelickiej parafii w naszym mieście.

Zarówno parafia katolicka, jak i protestancka obejmowała między innymi: Lubliniec, Sadów, Wierzbie, Rusinowice, Cieszową, Olszynę, Lisów, Kochanowice, Kochcice, Lubecko, Lisowice, Pawonków, Kośmidry, Solarnię, Kokotek, Glinicę i Herby. Liczebność wiernych w lublinieckiej parafii ewangelickiej wynosiła w roku 1918 – 1251 wiernych, w 1924 – 395, w 1930 – 500, a w 1936 – 178. W związku z wygaśnięciem w 1937 roku konwencji genewskiej oraz konfliktami narodowościowymi wewnątrz wspólnoty, ludność wyznania ewangelickiego emigrowała.