Lublinieckie ciekawostki (cz.5)

W 1517 roku Marcin Luter (profesor biblistyki Uniwersytetu w Wittenberdze) przybił 95 tez na drzwiach zamkowego miejscowego kościoła, inicjując ruch religijno – społeczno – polityczny zwany reformacją. W zasięgu jej wpływów znalazł się także cały Śląsk, w tym Lubliniec i powiat lubliniecki. W naszym mieście w ciągu pięciuset lat zachodziły te same procesy, co i w innych miejscach regionu.

Dzieje ewangelików w Lublińcu podzielić można na dwa okresy: od wystąpienia Lutra do pierwszej połowy XVII wieku oraz od panowania pruskiego w pierwszej połowie XVIII wieku do dziś. Kryzys kościoła katolickiego dotarł także na nasze tereny, gdzie wprowadzony został luteranizm (dotyczy to więc parafii św. Mikołaja czy Jasnej Góry). Ruch reformacyjny w Lublińcu, podobnie jak na całym Śląsku, ukonstytuował się w drugiej połowie XVI wieku przy poparciu panów feudalnych. Nasze miasto w 1576 przejął Jan Kochcicki – zwolennik luteranizmu, a ewangelicy gromadzili się we wzniesionym przez niego kościele św. Mikołaja (wtedy św. Michała Archanioła). Katolicy natomiast – w kościele Podwyższenia Krzyża Świętego.

W początkach XVII wieku Lubliniec na powrót stawał się katolicki, głównie wskutek wojny trzydziestoletniej i działań armii cesarskiej. Skupiające dużą ilość protestantów a mało księży miasto, w połowie XVII wieku miało już nowych właścicieli – Cellarich, gorliwych katolików. Syn Jana Kochcickiego, Andrzej, został bowiem pozbawiony majątku i zmuszony do opuszczenia cesarskich ziem.