Lublinieckie ciekawostki (cz.29)

Wielokrotnie już wskazywaliśmy na pochodzenie Lublińca, wiążąc ten fakt z osobą księcia Władysława Opolczyka urzeczonego pięknem miejsca. Miał on wypowiedzieć słowa „Lubi mi się tu kościół i miasto zbudować” i ufundować kapliczkę, wokół której zbudowano później gród. Według „ Codex Diplomaticus Silesiae”, na powstanie osady targowej z grodem otoczonym przez rzekę Mała Panew ( dzisiejszą Lublinicę) zgodę wyraziła w roku 1234 regentka księżna Viola. Osada szybko otrzymała prawa miejskie dzięki usytuowaniu na szlaku handlowym.

Do roku 1532 Lubliniec znajdował się pod panowaniem Piastów Opolskich, potem z kolei Habsburgów, natomiast za panowania króla Zygmunta Augusta nabyli go Włosi. Mniej więcej od połowy XVIII wieku w Lublińcu rozpoczął się okres pruskiego panowania związany z silnymi akcentami germanizacyjnymi. Z tego właśnie okresu ( lata 1882 – 1883) pochodzą takie budowle jak: ufundowany przez braci Seltenów Szpital Chirurgiczny, Szpital Psychiatryczny, Sąd Powiatowy oraz Sądowe Więzienie. To ostatnie usytuowane jest w centrum miasta, w pobliżu wspomnianych – sądu i szpitala. Pełniło ono rolę zakładu karnego przeznaczonego zarówno dla przestępców, jak i, niestety, polskich patriotów. Dla przykładu – w czasie Pierwszego Powstania Śląskiego, gdy w mieście działały niemieckie bojówki, w więzieniu przebywali walczący o wolność Polacy.

Po Trzecim Powstaniu Śląskim i plebiscycie z roku 1922, miasto powróciło do Polski. Bujny jego rozkwit zahamowała okupacja hitlerowska.