Lublinieckie ciekawostki (cz.19)

Najstarszy zakład przemysłowy w Lublińcu, powstały na bazie małych prywatnych zakładów, nosił nazwę „Lugamet” (Zakłady Artykułów Technicznych i Galanterii Metalowej). Jego początek pod nazwą Lubliniecka Fabryka Maszyn Rolniczych – Jan Lempka, datuje się na rok 1887. Sama fabryka istniała u zbiegu ulic Zwycięstwa i Częstochowskiej. Przedmiotem jej działalności były usługi ślusarskie oraz naprawa maszyn rolniczych i odlewów żeliwnych. W początkach lat 30. XX wieku rozpoczęto też produkcję maszyn rolniczych dla ludności powiatu (kieraty, młockarnie, wialnie). Zatrudniano 14 ślusarzy, 6 uczniów i 2 formierzy.

W latach II wojny światowej załogę zwiększono do 400 osób pracujących 12 godzin na dobę. Profil produkcji zwiększono o parniki do kartofli, jednokonne pługi i koparki do kartofli. Po wyzwoleniu Lublińca 19 stycznia 1945 roku 10 – osobowa grupa miejscowych działaczy uporządkowała i uruchomiła zakłady w zakresie ślusarstwa ogólnego dla ludności i rolników. Do roku 1950 zatrudniała 97 pracowników. Od 1951 roku zmieniono nazwę placówki na Lublinieckie Zakłady Metalowe Przemysłu Terenowego, a zakres produkcji zwiększono o konstrukcje stalowe i artykuły powszechnego użytku: ruszty piecowe, obudowy do pieców kuchennych, patelnie, piece trocinowe, haczyki i łopatki węglowe oraz taczki gospodarskie.

W roku 1953 Zakłady Metalowe przejęły Zakład Poligraficzny nr 2, który przy zatrudnieniu 11 osób wykonywał druki akcydensowe czy pieczątki dla instytucji. Rok później przejęto też warsztat ślusarski przy ulicy Powstańców zatrudniający 12 pracowników, który produkował kieraty na potrzeby niezelektryfikowanej części Polski.