Lublinieckie ciekawostki (cz.10)

Lubecko to wieś oddalona 3 kilometry od Lublińca znana głównie z sanktuarium maryjnego z niewielkim obrazem Matki Boskiej o charakterze medalionu. Chcemy jednak tym razem przyjrzeć się szkolnictwu w tej miejscowości. Powstała w XIV wieku szkoła parafialna, już w XVII wieku, za sprawą rodu Kochcickich, mogła poszczycić się mianem jednej z najlepszych na Śląsku. Uczono w niej religii, ministrantury, śpiewu kościelnego, czytania, pisania, rachunków i łaciny.

W XVIII wieku zaczął się trudny okres dla oświaty, ponieważ przechodzi ona pod panowanie pruskie. Nastąpił wzrost analfabetyzmu w związku z ograniczaniem języka polskiego i zmuszaniem polskich dzieci do nauki w języku niemieckim. W 1895 roku w Lubecku oddany został do użytku nowy gmach szkoły z dwiema salami lekcyjnymi i pomieszczeniem mieszkalnym dla pracowników. W 1922 roku powiat przeszedł w polskie ręce, z czym wiązała się konieczność kształcenia kadry oraz wzmacniania wychowania patriotycznego.

Wybuch II wojny światowej przyniósł ograniczenia w nauczaniu języka, historii i geografii ojczystej. W czasach hitlerowskiej okupacji stosowanie polskiej mowy groziło karą cielesną. Siedmioklasowa szkoła w Lubecku wznowiła działalność w 1945 roku. W 1971 roku odbyła się uroczystość wmurowania kamienia węgielnego pod budowę nowej placówki powstałej wysiłkiem społecznym mieszkańców wsi. Szkołę do użytku oddano w 1974 roku, nadając jej imię księdza Konstantego Damrota. Naukę w niej rozpoczęło wówczas 245 uczniów.