Lubliniec „per pedes”(cz.8)

W pobliżu znajdują się boiska do siatkówki, piłki ręcznej, piłki nożnej i inne, położone w kompleksie lasu świerkowo – sosnowego. Skręcając w lewo, dochodzimy nad kanał wodny, który powstał w okresie międzywojennym. Po prawej stronie mieścił się dawniej odkryty basen, czynny tylko latem. Warto wspomnieć, że na kanale w okresie międzywojennym odbywały się zawody kajakarskie. Teraz tylko wędkarze urozmaicają krajobraz tego miejsca. Idziemy dalej i skręcamy w lewo. Widzimy estradę i okrągły plac do tańca nakryty dachem w kształcie grzybka. Nieopodal dostrzeżemy drewniane ławki i stoliki, gdzie można odpocząć po trudach wędrówki. Ta okolica jest metą wielu rajdów urządzanych przez lubliniecki oddział Polskiego Towarzystwa Turystyczno – Krajoznawczego. Jest to także miejsce różnych festynów i występów np. zespołu „Śląsk”.

Wędrujemy teraz ścieżką przez park, a potem skręcamy w lewo na wysypaną żużlem drogę, która wiedzie wzdłuż terenu jednostki wojskowej. Koszary wojskowe wybudowano w Lublińcu w latach 1914 – 1915 na terenie miejskiego lasu. Przed wojną tutaj właśnie znalazł siedzibę 74 Górnośląski Pułk Piechoty. Po wojnie koszary zajmowane były przez jednostki Ludowego Wojska Polskiego. Od 1988 roku stacjonuje tu Pierwszy Batalion Szturmowy, popularnie zwany „czerwonymi beretami”. Jest to jedyna tego typu jednostka w kraju. W 1993 roku PBS obchodził 50 – lecie swojego istnienia. Na terenie jednostki znajduje się dostępna dla wszystkich izba tradycji.