Lubliniec „per pedes”(cz.13)

W gmachu tym zajęcia mają obecnie uczniowie klas 1 – 3, natomiast dawniej mieściła się tam Szkoła Podstawowa nr 2. Od 1 czerwca 1984 roku Szkoła Podstawowa nr 1 posiada do dyspozycji nowoczesną halę sportową, a uczniowie – możliwość uczęszczania do sportowej klasy, co stwarza doskonałe warunki rozwoju fizycznej sprawności uczniów. Ta z kolei gwarantuje osiąganie licznych sukcesów w sportowych zawodach.

Idąc dalej prosto, mijamy dawny plac targowy, na którym teraz stoją bloki, a w 1922 roku odbyła się tu msza polowa po wkroczeniu wojsk 74 Górnośląskiego Pułku Piechoty do Lublińca. Uroczystość objęcia miasta zakończona została defiladą. Podążamy nadal ulicą Pawła Stalmacha aż do cmentarza wojskowego. Od czasu, gdy Lubliniec stał się miastem garnizonowym (czyli od 1913 roku), wojsko posiadało cmentarz wydzielony z lasu miejskiego. Został on urządzony za cmentarzem ewangelickim. Po II wojnie światowej liczba ewangelików znacznie się zmniejszyła. Nie było też środków na utrzymanie obiektu, który stopniowo zaczął niszczeć i przestał w końcu istnieć. Gdy odrestaurowano cmentarz wojskowy, został on do niego dołączony, otoczony wspólnym ogrodzeniem i obsiany trawą. Na cmentarzu wojskowym można zobaczyć pomnik żołnierzy Wojska Polskiego i Powstańców Śląskich, który powstał na miejscu zburzonego w 1939 roku pomnika Powstańców Śląskich. Podążając nadal prosto ulicą Stalmacha, dochodzimy do Ośrodka dla Dzieci Głuchych nr 1 w Lublińcu oddanego do użytku 1 czerwca 1935 roku.