Koszęcińskie cuda

Koszęcińskie cuda

Drewniany kościół pw. Świętej Trójcy znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej. Zbudowany został w 1724 roku na miejscu poprzedniej XVI – wiecznej świątyni. Według legendy, miejsce to zostało objawione Wiktorii – córce miejscowego młynarza – która, modląc się tam, ujrzała troje dzieci. Miało to miejsce koło dębu, gdzie dziś stoi główny ołtarz. Także w czasie Wielkanocy zgromadzony tam lud miał słyszeć bicie dzwonów i widzieć procesje z chorągwiami i śpiewami. Miało to związek z legendarną księżniczką Przesławą ochrzczoną przez misjonarzy z Czech. Obecny wystrój kościoła pochodzi z pierwszej połowy XVIII wieku. Postawiono wówczas ołtarze, przyozdabiając je starymi figurami i obrazami pochodzącymi z wcześniejszego, tryptykowego ołtarza. Pień legendarnego dębu ma wysokość około dwóch m, średnicę 35 cm, z wyżłobioną niszą na kapliczkę.
Kościół św. Trójcy w Koszęcinie zbudowany jest z drewna, orientowany, konstrukcji zrębowej, na podmurowaniu z kamienia i cegły. Prezbiterium trójboczne, a w jego stronę otwarta loża ze schodami na zewnątrz, usytuowana nad zakrystią o stropie belkowym. Loża ufundowana została przez darczyńców. Szeroka nawa, przy niej zaś od strony północnej – niewielka kwadratowa kruchta. Chór muzyczny wsparty na czterech ozdobnych słupkach, a na nim usytuowane organy z 1886 roku. Wokół kościoła niskie soboty( podcienia) pokryte gontowym dachem. Dwie wieże – – jedna wyższa od zachodu o lekko pochyłych ścianach, druga – ośmioboczna nad prezbiterium, przeznaczona na sygnaturkę (najmniejszy z dzwonów kościoła). Drzwi wejściowe od zachodu w prostokątnym obramowaniu, drzwi do zakrystii zamknięte łukiem. Ołtarz główny, barokowy, z pierwszej połowy XVII wieku, posiada bramki, obok których znajdują się obrazy z alegorycznymi scenami. Z kolei lewy ołtarz boczny poświęcony św. Annie Samotrzeciej z dwiema kręconymi kolumnami i dekoracją snycerską, prawy poświęcony św. Janowi Nepomucenowi, z bogatą snycerką z motywami roślinnymi. Nad chrzcielnicą – płaskorzeźba Trójcy Świętej. Ambona drewniana z XVII wieku. W kościele znajdują się cenne obrazy, m. in. XVIII – wieczna „Legenda o kościółku św. Trójcy oraz cudach z nim związanych”. Pod każdą scenką znajdują się wierszowane opisy w języku staropolskim. Są tu też rzeźby gotyckie – oryginalne lub będące kopiami. Największą, bo prawie naturalnych rozmiarów jest „Pieta” z XVI wieku. Organy zbudowane zostały prawdopodobnie w roku 1886, choć istnieje też przypuszczenie, że wówczas zostały wyremontowane starsze organy, zyskując jedynie nowoczesny wygląd.
Do kościoła przylega murowana kapliczka z figurą św. Jana Chrzciciela. Stanęła ona ponad źródełkiem, które uchodzi za cudowne. Według miejscowej ludności, ma ono moc uzdrawiającą, szczególnie w przypadku chorób oczu i skóry. Miejscowy, ludowy poeta Juliusz Ligoń, żyjący w XIX wieku, pisał, że uzdrawia ona także zwierzęta. Wielowiekowa tradycja nakazywała pątnikom myć się w tej wodzie i zabierać ją w różnych naczyniach do domu.
………………………………………………………………………………………….
opracowano na podstawie: wikipedia.org/Kosciół_Świętej_Trójcy_w_Koszęcinie