Kościół parafialny pod wezwaniem św. Mikołaja

Kościół parafialny pod wezwaniem św. Mikołaja

Budowla usytuowana jest przy ulicy św. Mikołaja 1, do której dotrzeć można z rynku przez plac Cichy, także od strony ulicy Damrota, Piłsudskiego czy placu Kopernika. Rzymskokatolicka parafia należy do diecezji gliwickiej i lublinieckiego dekanatu.
Powstała w pierwszej połowie XIV wieku, a w 1936 roku obchodzono 600 – lecie jej istnienia( data ta nie została jednak oparta na żadnych pewnych, potwierdzonych dokumentach). Zawdzięcza swe istnienie książęcej fundacji, gdyż do 1532 miasto stanowiło własność książąt opolskich. Gdy właścicielami Lublińca byli Kochciccy, zbudowano w latach 80- tych XVI wieku murowany obiekt. Świątynia znajdowała się wtedy w rękach protestantów. Późniejszy właściciel Lublińca, Radzionkowa i Kochcic, pochodzący z Mediolanu hrabia Andrzej Cellary, dobudował w 1648 roku barokową kaplicę św. Karola Boromeusza. Do 1716 roku lubliniecka parafia należała do oleskiego dekanatu. 20 lutego 1716 roku utworzony został nowy dekanat lubliniecki, którego pierwszym dziekanem został Teofil Strachwitz, lubliniecki proboszcz. W skład dekanatu weszły parafie: Lubliniec, Sieraków, Sadów, Lubecko, Pawonków i Dobrodzień. Przebudowana w XVIII i XIX wieku zachowała cechy trzech stylów: gotyckiego, barokowego i klasycystycznego W styczniu 1945 roku, wskutek wybuchu bomby, kościół został poważnie uszkodzony.
Świątynia jest orientowana, tzn. skierowana trójbocznie zamkniętym prezbiterium ku wschodowi, murowana z kamienia i cegły. Przy nim znajduje się prostokątna zakrystia. W prezbiterium obserwujemy kolebkowe sklepienie z lunetami pokryte stiukową dekoracją o geometrycznych motywach. Nawa posiada identyczne sklepienie i oddzielona jest tęczą o półkolistym łuku. Przy ścianach prezbiterium i nawy, na wysokich cokołach, umieszczono filary zwieńczone fragmentami belkowania. Na wieży kościoła znajduje się dzwon z roku 1534 o wadze 658 kg oraz zegar z XVII wieku. Do całości od strony północnej dobudowano portal oraz boczne wejście na chór( w roku 1908), zaś od strony południowej – tzw. „ogrójec”( koniec XIX wieku) i kruchty( w roku 1932). W połowie XIX wieku wokół kościoła posadzono lipy. W narożniku placu ustawiono w 1948 roku pomnik św. Jana Nepomucena. W roku 2002 wrócił na lubliniecki rynek, skąd usunęli go wcześniej, bo w latach wojny, okupanci. Ołtarz główny postawiono w roku 1896, z kolei dwa ołtarze boczne – w 1897. Z płytek ceramicznych wykonano posadzki i zamieniono z drewnianych na metalowe ramy okien. Organy zainstalowano w 1905 roku, a podczas remontu w 1931 roku o 1,2 m wydłużono chór. We wnętrzu kopuły kaplicy odkryto 10 medalionów z XVII wieku przedstawiających sceny z życia św. Karola Boromeusza. Zostały one odnowione przez artystę plastyka Kunegundę Ptak w 1982 roku. Na przełomie XVIII i XIX wieku istniał już w parafii chór i orkiestra, a w 1905 roku powołano Stowarzyszenie św. Cecylii, by pielęgnować i doskonalić muzykę kościelną, natomiast chór parafialny powołany został do życia w roku1926, a działał do wybuchu wojny. W maju 1945 roku reaktywowano jego działalność.
……………………………………………………………………………………….
Opracowano na podstawie: ekai.pl; faralubliniec.pl; Fikus Jan, senior, Spacerem przez Lubliniec, Lubliniec, 1997; kuria.gliwice.pl;